Tapenen: keihard leren

Eén of twee keer per jaar is het op onze school Daltondag. Ouders geven workshops, over van alles.

Deze keer: 23 workshops tegelijk. Cupcakes, pannenkoeken, karton & schroeven, geweldloos communiceren, Chinees, computers demonteren, kleur, bruisballen maken, henna, basketbal, architectuur, en nog veel meer.

Daltondag is geweldig:

  • Alle ouders die met heel veel tassen de school inlopen, kinderen die licht opgewonden zoeken naar hun  workshop.
  • Het lukt iedere keer weer genoeg ouders te vinden zodat echt alle kinderen in de school mee kunnen doen.
  • Op Daltondag ervaren alle ouders dat lesgeven waarachtig een vak is. De waardering voor ons fijne team neemt op zo’n dag enorm toe 😉

Ik had 20 rollen tape meegenomen; want wij gingen tapenen! (Dat woord is overigens bedacht door mijn goede vriend Peet.)

Ik had 14 deelnemers, stuk voor stuk coole gasten en één coole dame, die wel in waren voor een avontuur. Ruig tapen dus!

Waar plakt het goed? Hoeveel heb je nodig om te kunnen hangen? Hoe tape je het best? En hoe voelt het als je dan hangt? En hoe lang kun je dan hangen? Veel vragen en veel antwoorden. Keihard leren.

Tussendoor nog snel 10 rollen extra gehaald, natuurlijk was de tape al na een uurtje op.

Na het ruig tapen was er wat rust. En het werd mooi! Deze hand kreeg veel aandacht van de kleuters. Ze stonden erop, of juist niet, moesten lachen of keken licht verontrust. De arm ging helemaal door tot de bovenverdieping, door het hele trappenhuis.

En dit: ook mooi. Snel en effectief.

Gaaf. Dat was het. En na het opruimen bleek al die tape opeens een mooie bal. Plakkerig hooghouden, ook gaaf.

Daltondag. Wat een feest. (En die Klooikoffer tape? Die is er al bijna.) Oh, en we schreven al eerder over tapenen.