Blauwdrukken (of cyanotypie) is een oude fotografische techniek die we kennen van oude bouwtekeningen. Het staat op onze poster en dus krijgt het een hoofdstuk in het het Grote Boek van Max en Ro. En natuurlijk ga ik dit hoofdstuk niet digitaal maken, maar zelf blauwdrukken.

‘Begin je een drugslab mama?’

Blauwdrukken begint met het mengen van de chemicaliën: rood bloedloogzout en ammoniumijzercitraat. Het recept vind je hier. (En de chemicaliën kun je er ook bestellen.)

Met de gemengde vloeistof smeer je (gordijnen dicht) vellen papier in (aquarelpapier in mijn geval) en die laat je (nog steeds gordijnen dicht) drogen. De droge vellen doe je in een lichtdichte envelop. Ze zijn dan een vies soort geel.

Contact

Met blauwdrukken maak je een contactafdruk: je origineel is net zo groot als de afdruk. Hoe strakker je origineel op het papier ligt, hoe scherper je druksel.

Als je klaar bent om te drukken pak je steeds één vel, je legt je bladeren, object, sheet of iets anders erop en legt het in de zon. (Of ergens waar UV licht is.) Je kunt een glasplaat gebruiken om het op zijn plaats te houden.

Blauwdrukken is geweldig interessant!

Voor het boek heb ik de tekeningen op sheets laten printen bij de copyshop; een beetje vergelijkbaar met zeefdrukfilms. Met die sheets heb ik gedrukt.

Het is onmogelijk de prints helemaal te gelijk te krijgen. Er zit altijd veel schitterend toeval in. Dat vind ik eigenlijk het allerleukst aan blauwdrukken. Kijk maar:

De losse spreads waren prima leesbaar, maar een complete leesbare A3 print is me niet gelukt. Ik heb er 8 gemaakt, allemaal prachtig, allemaal onbruikbaar. En dus is het vouwboekje een beetje smokkelwerk: een echte achtergrond en de tekeningen digitaal erop gezet.

Downloaden, printen (A3), vouwen en blauwdrukken maar!