Als je bezig bent met maken en de maakonderwijs ontmoet je veel leuke mensen. Zo ben ik erg onder de indruk van mijn adviesraad en bestuur. Maar ook van alle leerkrachten die iets doen of willen met de Klooikoffers. En alle makers die hun maakinzichten zo graag delen!
De makermovement is een warme plek. Mensen die andere mensen gewoon vertrouwen, mensen die echte vragen stellen en mensen die niet bang zijn om te geven. (!) (!!) Gulle mensen.
Onlangs ontmoette ik er weer twee: Rolf Hut en Don Zuiderman. Wat een mannen.
Rolf Hut
Rolf is uitvinder van beroep: hij is wetenschapper, docent en geek tegelijk. Hij heeft een heel mooi boek geschreven: Rolfs maakbare wereld. Een waanzinnig boel vol uitvindingen die je ook zelf kunt doen. (Hoe maak je van een deurknop een vliegtuig in een half uur; die sfeer.) Ik vind het een heel mooi boek. En dus vroeg ik Rolf of ik zijn boek op BrightDay kon neerleggen.
En toen gebeurde dit (denk er 43 uitroeptekens bij): “Ja leuk en dan kom ik ook wel langs om mijn nieuwste uitvinding te demonstreren dat kan wel één keer per kwartier maar ik kan maar tot twee uur en by the way heb je tijd om die uitvinding eerst te komen bekijken en dan mag jij hem openmaken en dan vertel ik daarover in de Volkskrant en heb je daar bij Bright ook een pin?”
En dus, op een donkere waaiavond was ik ineens te gast in een maak/gezinshuis met op tafel een grote kist!
En toen ook nog dit:
Tja, daar word ik wel stil van.
Op BrightDay was het totaal niet stil: Rolf heeft nonstop gepraat en zijn uitvinding gedemonstreerd. Ik weet zeker dat honderden nietsvermoedende bezoekers nu grondig zijn besmet met het maakvirus. HahahaHAHAHAHA!
En had ik al verteld dat Rolf een fantastisch boek heeft gemaakt? Hebben jullie dat allemaal al gekocht? Ja toch? En nog een keer om cadeau te geven? Ja toch?
Dan Don
Don Zuiderman werkt op de HU als docent ICT & onderwijs op de PABO. Daarnaast is hij onderwijskundige en maakt hij podcasts. In zijn podcasts nodigt Don mensen uit die goed en leuk nadenken over onderwijs. (En dan kom je vanzelf ook op maakmensen uit!)
Ik ga vaak een stukje rennen en luister dan naar bijvoorbeeld de podcast van Don. En toen gingen we in het echt afspreken. De afspraak was zo gemaakt, maar de plek! Dat was echt ingewikkeld.
“Waar het een beetje stil is!” “Een cafe ofzo, maar wel een stil cafe.” “Of een S2M!” Of bij mij thuis (oh nee, ik woon naast een school) of werk (oh nee, we hebben geen afgesloten vergaderplek). Stille plekken zijn best moeilijk weet ik nu.
Met buikpijn vanwege de stilte van de plek ontmoette ik Don voor het eerst. Volgehangen met 1000 tassen met loodzware apparatuur kwam hij aan bij De Tolhuistuin. Per ongeluk hebben we bijna de hele beschikbare opnametijd opgeluncht. Zoveel te bespreken. En toen ineens haast! En druk. En echt niet stil. Oh jee.
Met onze beste puppy-ogen gebietst en toen mochten we in de zijzaal van de THT (DANK!) de podcast opnemen. Een fijn gesprek. Over aandacht en liefde. En natuurlijk onderwijs. En dat fouten maken echt vervelend is. Falen is gewoon niets aan, maar wordt iets draaglijker als er fijne mensen om je heen zijn. Conclusie: we moeten allemaal (nog) beter proberen echt fijne mensen te zijn.
Die Don.