Best lang geleden riep ik heel stoer dat ik wel even ging blauwdrukken met een groepje kinderen. Schuldig aan dit plan was ik voornamelijk zelf, maar Per Ivar Kloen is minstens medeplichtig: hij blauwdrukt ieder jaar met zijn collega’s en leerlingen en twittert daar dan over.

Belangrijke aanvulling van Per Ivar: Marten Hazelaar, die heeft het allemaal bedacht!

Geweldige mannen. Anyway, blauwdrukken, dat wilde ik ook.

Dus bestelde ik bij De Hekserij (what’s in a name) een geheimzinnig pakje spullen.

Ik vond het er zo geheimzinnig uitzien, dat ik van schrik besloot nog even te wachten. Zoiets had ik echt nog nooit gedaan. En dan met kinderen! En chemicaliën! Straks raken ze het aan! Of LIKKEN ze eraan! Onverantwoord.

Goed, onzin natuurlijk. Want kinderen zijn echt vet stoer. Dus aan de bak. (3 maanden later…)

Blauwdrukken is een mooie oude fotografische techniek, waarbij je geprepareerd papier belicht met UV-licht (zon!) en fixeert met gewoon water. Onder de kraan. En dan wordt het geweldig blauw waar het licht is geweest en wit waar niet. 

Zo moet het

De Hekserij heeft een handige beschrijving op hun site. Laptop op het aanrecht en alchemist spelen maar. ’s Avonds, half in het donker.

Ik heb goedkoop schetspapier geprepareerd, maar aquarel papier is mooier (dat scheurt niet onder de kraan.)

Gordijnen dicht en laten drogen…

Zon!

De volgende dag scheen de zon. Superfijn.

Deze voorbeelden hieronder heb ik 3 minuten belicht. Gewoon spullen op het papier leggen en naar buiten. Na 3 minuten zie je heel vaag een beetje kleurverschil. Maar als je het dan onder de kraan afspoelt wordt het echt knalblauw! Meteen! Dat is echt woest leuk.

En toen het bewolkt werd belichtte ik iets langer: 10 minuten.

Blauwdrukken blijkt dus heel makkelijk. En echt totaal niet gevaarlijk. En likken deed niemand. En het is superleuk en spannend.

Raar hoe iets nieuws soms te eng lijkt. Maar nu niet meer. Aquarel papier heb ik al gekocht, maar ik ga ook pin-hole proberen. En dan maken we er een Klooikoffer van natuurlijk.