Phoe, mijn eerste “want zo zit het” op het blog. Astrid heeft inmiddels de lat gelegd voor Lekker Samen Klooien, met het ‘Klooikoffers’-project. Hoe vaker ik aan dit project werk en erover lees, hoe belangrijker ik klooien vind. Ik wil dit goed aanpakken; de lat hoog leggen.
Toen Astrid het klooikoffer project deelde dacht ik gelijk “hoe zullen we ‘lekker samen klooien’ aanpakken?”. Ik dacht gelijk: “Als we dit doen, dan moeten we het goed doen, als een baas”.
Een mooie ambitie, maar eigenlijk teveel gericht op een ‘niveau’. Wat ligt tussen wat we nu doen en het ‘baas’-niveau? Is dat gebied dan minder goed? Het antwoord is overigens: Nee! Eigenlijk is er geen ‘baas’- niveau. Er is alleen de ontdekking en het proces wat met klooien belangrijk is.
Eigenlijk is er geen einde, score of doel met klooien. De dingen die je kan leren en hoe je dat laat gebeuren tijdens het klooien is het doel! En natuurlijk worden we beter in ons af laten leiden, nieuwe listen verzinnen en kauwgom gebruiken om dingen vast te maken, maar de moeite en tijd die ik erin wil steken, dat is waar ik op doel.
SERIEUS LEKKER
Dus geen niveaus, maar ik wil dit wel serieus aanpakken. Niet mensenrechten-serieus, maar ‘voor het eerst koppeltjeduikelen’-serieus.
Serieus, zoals je voor het eerst ging koppeltje duiken; met een frons op je hoofd en gretig. Je wilt namelijk heel graag duikelen met je vrienden! Dat wordt leuk! En dan duik je het eerste koppeltje, wat moeilijk leek, maar daarna word het steeds makkelijker en kan je niet meer stoppen!
Je merkt het, ‘lekker samen klooien’ moet in de ‘lekker samen klooien’-stijl. En die stijl is serieus over het hebben van plezier in verkenning, zodat je het meer gaat doen. En hoe vaker je het doet, hoe meer je leert en hoe makkelijker het word.
VAN DURVEN NAAR DOEN
Dat ‘makkelijk’ is ook een beetje een reactie op wat ik te vaak hoor. Tegenwoordig moet alles moeilijk zijn en voor elke poep en scheet heb je een expert nodig. Dat is een beetje onzin. ‘Doen’ en dingen maken in een goed tempo, met een beetje ambitie is vaak het enige wat nodig is.
Er zijn natuurlijk ook een paar dingen ècht moeilijk zoals struisvogels houden op de noordpool, of atomen splitsen met een haarspeldje, maar meestal is het gewoon een beetje werk en een kwestie van beginnen. Dat wil ik dus eigenlijk: dat iedereen gewoon begint aan een project en niet uit het veld geslagen raakt als er iets geleerd moet worden.
Het klooien is dan eigenlijk ook het middel om ‘durven’ en ‘moeilijk’ te veranderen naar ‘doen’ en ‘leren’. Net zolang tot het normaal is en niemand meer opkijkt als iemand zijn eigen youtube kanaal begint, televisie probeert te repareren, een kastje in elkaar schroeft, of flessen verandert in kekke gin en tonic glazen.
DAAROM?
Okay, dus je weet nu dat ik serieus aandacht wilt besteden aan het lekker samen klooien en dat ik ook iets wilt bereiken. Ik wil graag laten zien dat klooien kan en een goeie manier is om plezier te halen uit dagelijkse ideeën en problemen.
Het eerste wat ik wil doen, heb ik al een beetje verklapt in mijn vorige post: video. Filmpjes maken is namelijk harstikke leuk en ook een fijne manier om jullie te betrekken.
Doen je mee? Cool! We zijn begonnen!