Sinds vorig jaar maart heb ik geschuurd aan mezelf en het had resultaat! Dit blog wordt geschreven door een 15 kilo lichtere versie van mezelf. Maar 90% van de tijd zag ik geen resultaat, dus hoe blijf ik op het spoor zonder resultaat te zien? Dit is hoe: maak het doen leuk en het resultaat onbelangrijk.
“Maar, Peet hoe is afvallen nou gerelateerd aan klooien?” Goeie vraag fictieve lezer! Ik denk namelijk dat ik heb geleerd dat je zomaar nieuwe dingen kan leren, beter kan worden en ook echt jezelf wezenlijk kan veranderen als je maar blijft schuren en misschien ook het schuren zelf leuk maakt, zodat je ook daar beter in word.
Klooien is namelijk ook een soort activiteit die vanzelf gaat als het gaat, maar soms heeft het echt een zetje nodig! Ik moest dus gezond doen op een manier die ik ook tof vond. Geen straf, geen moeite of werk, maar omdat het tof, leuk en belangrijk is.
Het kwartje viel bij mij achteraf, toen ik dit filmpje van vriend @Rolfhut zag op de Instagrams:
Je ziet dat het water langzaam van twee kanten schuurt en slijt aan het bouwsel, totdat er plots een doorbraak kwam: het water kon zijn vrije weg vloeien. Dat is een super mooi moment natuurlijk en ik vond het heel veel lijken op mijn leuke bijkomstigheid van gezond doen.
Klooien zonder aardappelen
Lang verhaal kort: ik was ongezond en gewond en besloot alles anders te doen om te herstellen: geen snoep, geen aardappels, brood, rijst, pasta eten en mijn honger stillen met (in eerste instantie) exorbitante hoeveelheden broccoli en kip. Dat was een flinke omslag om snel gezond te worden, maar het ging helemaal niet snel!
Ik zag 8 maanden helemaal niets, maar intussen kon ik wel makkelijker wandelen, langer fietsen en natuurlijk beter eten. En plots, van de een op de andere dag moest ik binnen drie maanden twee keer een maat kleinere kleding kopen. Nouja, van de één op de andere dag … misschien was dat een beetje overdreven. Laten we zeggen dat ik na een maand het zat was dat mijn broek continue van mijn heupen af viel.
In die tijd ervoor kwam ik erachter (nu komt de doorbraak jonges en meisjes) dat je gemiddeld 90% van de tijd alleen maar aan het schuren ben en misschien 10% van de tijd echt ziet, of voelt dat er iets is verandert. Dat was nog eens wat! Dus veel wachten? Nou, ik ken mezelf een beetje en wist al dat ik een sleur niet lang vol zou houden, dus dacht ik: dit is voor altijd, dus we gaan het wel tof maken: Ik werd mijn eigen nieuwe project!
Met plezier Beter worden in beter worden
Het werd een project waar de handelingen belangrijker waren dan de resultaten. Ik ging er er daarom ook maar gemakshalve ervanuit dat het afvallen maar ’toevallig’ was en dat ik intussen in elk geval niet ongezonder werd. Het doen van de handelingen had de focus en dat moest dus fijn zijn: lekker kip met broccoli eten in alle varianten (ik vind het echt lekker) en lekker wandelen en fietsen.
Ik luister dan ook podcasts en vierde elke wandeling met #fittersmarter, niet alleen fitter worden, maar ook een beetje slimmer..
Ik maakte er dus een project van om steeds beter te worden, maar misschien ook wel meer om steeds beter te worden in beter worden! Dat betekent dat als ik ‘van de rails ging’, dan was dat niet erg, want als ik gewoon weer begon werd ik weer een beetje beter. Het proces herstelt eventuele achterstand vanzelf. De truck zit ‘m niet in het vasthouden van een record zo lang mogelijk achter elkaar geen chips eten, maar plezier hebben in zo veel mogelijk gezond te leven.
Leren van Sherlock
Dat leerde ik ook een beetje van de serie ‘Elementary’ op NetFlix. Het gaat over Sherlock Holmes nadat hij uit rehabilitatie kwam van een heroine verslaving. Hij legde zich op een project waar hij veel voldoening uithaalt als alternatief op zijn verslaving.
Zelfs als hij van de rails ging, klom hij relatief moeiteloos weer op de rails, omdat hij niet afhankelijk was van de drugs, maar wel van het plezier van de relaties die hij opbouwde tijdens zijn project. Daar ging de energie dus in. In mijn geval: de drijfveer is niet gezond worden als resultaat, maar de activiteit van gezond zijn. De rest ging vanzelf.
Schaamteloos, elk moment Klooien om het klooien
En dat (om het rondje helemaal dicht te maken) heb ik ook bij klooien. Het maakt niet heel veel uit dat je niet altijd samen kan klooien. Dat gebeurd gewoon wel eens en je hoeft er niet schuldig over te voelen. Maar omdat klooien wel gewoon tof is, is het goed om regelmatig een smoes te verzinnen om het te doen.
Het is daarbij wel belangrijk dat je zoveel mogelijk geniet van de kleine stapjes van het proces, zodat je meer van die kleine stapjes wilt maken. Daardoor kan elk moment dat je klooit een super bonus zijn, in plaats van een zee van spijt op de momenten dat je niet lekker samen klooit.
Hier zijn mijn tips om vaker te klooien en daarvan te genieten:
- Maak het jezelf makkelijk: neem spulletjes mee om snel samen te klooien. Het kan een stift zijn, een stuk papier, je laptop ‘per ongeluk vergeten’, een nieuwe manier van werken proberen, of gewoon doedelen als je praat met iemand.
- Een tijdje niet geklooid? Pak snel een klein klooimoment. Ga op een bankje zitten, teken iets, repareer iets, knuffel een boom. Het maakt je dag een heel stuk beter.
- Plan het in voor jezelf, je gezin of je vrienden. Het klinkt super nerderig, maar beter jezelf verrassen, dan vergeten. Dus zet het op de agenda op een moment dat je meestal toch aan het einde van je energie zit, of juist aan het begin! Regelmaat zorgt voor super schuren, waardoor je leven telkens een beetje beter word.
Zo, en nu weer terug naar de bank om die nieuwe stiften te proberen … Wat ik ga maken weet ik nog niet, maar het wordt wel oranje en groen!