Het was weer een fantastische ‘lekker samen klooi zondag’ vandaag! Les van vandaag: klooien moet je soms even voorbereiden, dan loopt klooien extra soepel. Vandaag: jelly huisjes experiment #1, het klooipoppetje en Eiffels toren.

De vorige keren ging het klooien me een beetje moeilijk af en ik wist eigenlijk niet waarom. Ik had alle spullen klaar liggen, maar op uur u liep ik vast op een onbenullig detail. Vandaag zou ik jelly huisjes maken voor Huisnr van Koenst. Dus, ik had alles klaar liggen. Klein nadeel: na 15 minuten was ik klaar (nou ja, ik moest wachten op opstijvend gelei). Voorbereiding is de groene zeep van klooien: Alles gaat sneller!

Geen Jelly, maar gummie

Ik wil dus huisjes maken die glas-transparant zijn, maar ook wiebelig en zacht. Een beetje zoals die blokken en vormen van  ballistische gel die je kent van Mythbusters, maar dan van eetbaar spul gemaakt. Dus ik dacht: ‘gummieberen’! Helaas zijn er heel veel recepten van wodka beren, maar weinig van het recept voor de substantie, zonder gelijk een kleur en smaak aan te geven.

Dus vandaag een experiment en een beetje op gevoel. Ik heb van Dr Oetker (met een oe, van koe en niet ö van Ötzi … dus) van die gelei blaadjes gekocht. Veel, heel veel van die blaadjes. Maar nogmaals, geen recept. Wel voor jam, dus die hebben we maar gedaan, maar dan zonder aardbeien. Water warm gemaakt, zelfs nog wat geleisuiker erin gedaan voor smaak en dan de geweekte blaadjes erbij gekeild.

Dat werkte redelijk. Ik kreeg een soort dun behangplaksel en na een tijdje heb ik die in de huis-vacuvormen gegoten. De huisjes hangen in ijswater, vastgemaakt met magneetjes, zodat stollen lekker snel gaat. Drie huisjes gingen in de koelkast, twee op de aanrecht. De aanrechthuisjes deden het helaas niet super, kijk hieronder maar eens naar het filmpje. Vooral het losmaken van de huisjes uit de vormen was een drama, zelfs met het Mona-toetje-bodem-prik truckje. Ik denk dat ik ze kort onder heet water moet houden om ze van de wand los te weken. Dat ga ik proberen voor de andere huisjes.

Na een nachtje slapen heb ik eerst met veel en daarna met zo min mogelijk heet water de huisjes losgemaakt van de vacuvormen en dat lijkt te werken (!). Kijk maar eens naar dit filmpje. Zie die huisjes eens dansen!

EiffelTorens, koffers en solderen

In de tussentijd waren twee kampioenen driftig aan het solderen. De kids van Astrid kunnen dus solderen (!). Dan denk ik dus: kan mijn neefje dat eigenlijk al? Zo nee, let’s go! En mijn nichtje moet ook aan de soldeerbout, da’s te leuk om niet te doen! Er werd overigens gelijk kritisch meegekeken om te zien wat in de volgende Klooikoffer moet.

Terwijl de jongste zijn kunsten en masse demonstreerde aan de tafelgenoten, nam de oudste de tijd. Dit moest met beleid en gedachte. De keuze viel op meneer Eiffel en zijn toren. Een treffendere keuze had niet gemaakt kunnen worden. IJzerdraad werd gebogen, gefaseerd opgebouwd en natuurlijk lekker samen klooien!

Bouwtekeningen, blauwdrukken op ware grootte werden eerst gemaakt. Regelmatig werd het referentiemateriaal uit Parijs erbij gezocht, want hoeveel verdiepingen heeft dat ding eigenlijk? Het resultaat is er echt naar! Een prachtige toren, met de juiste hoeveelheid verdiepingen en zelfs een lamp die net als de echte aangestoken kan worden als er feest is. En dat was het!

Het Klooipoppetje

Informeel is het LED-mannetje van de klooi koffer op twitter al ‘klooi poppetje’ genoemd. Het moest blijkbaar onzijdig blijven, dus geen klooimannetje. Enfin, het leek ons leuk om ook een fysieke versie van het poppetje te maken. Dat blijkt geen sinecure, want het poppetje moet een beetje lijken, maar stiekum ook extra tof zijn, boordevol leuke klooi referenties en natuurlijk electronica! We hebben één van de PETlings genomen en afgezaagd zodat het lijkt op een soort super LED. Daarin gaan we lampjes, sensoren en een knopje passen.

Dat bleek nogal een opdracht met alleen maar een dremel en een half volle boor in huis. Het lijkt namelijk niet helemaal te passen. Dus: pas op de plaats en kijken hoe we het wel kunnen passen.

Iets wat ons allebei opviel was overigens het voorbereid zijn is echt bevrijdend! We kunnen zonder al te ver te zoeken een oplossing op bijna al onze vraagstukken vinden. Dat zit ‘m natuurlijk deels in dat we half China leeg hebben gekocht aan LEDjes, weerstandjes, doosjes en batterijtjes, maar ook omdat ondanks al het materiaal het klooien steeds beter gaat. Voorbereid is dus goed materiaal, maar ook een houding ten opzichte van dingen maken.

Ik raak tenminste steeds meer gewend aan de gedachte dat iets nòg niet werkt, in plaats van nooit. Bovendien helpt dat rommelen met fysieke dingen ook echt om letterlijk eens om een probleem heen te lopen. Erg fijn.

Magneetjes!

Oh, als laatste punt van de dag: magneetjes zijn geweldig, getuige onderstaande slingers van honderden kleine magneetjes waar zeker een uur mee gespeeld werd!