Binnenkort is het weer vakantie, en zoals iedere vakantie neem ik een project mee. (Ledigheid is des duivels oorkussen.) Ik ben al lang gefascineerd door kleine machines die een klein verhaaltje laten zien.
Zo kijk ik al jaren regelmatig naar het fantastische Cirque Calder van de bekende kunstenaar Alexander Calder:
Ik vind de serieusheid waarmee hij zijn kleine circus bestuurt onverdraaglijk mooi.
Maar ook kijk ik graag naar het werk van Keith Newstead. (Zo knap dat ik eerlijk gezegd gelijk blokkeer. Lastig.)
En ik ben fan van Robert Race (lid van de British Toymakers Guild! Oh God oh God oh God, als ik dat nog eens zou kunnen bereiken…). Hij maakte dit mooie project samen met ouderen:
Ook maakt hij kleine automata. En daarover schreef hij twee fijne boeken. Ik houd van boeken. Lekker stil op tafel, liggen te liggen tot ik het snap.
Ik maakte een paar kleine machines om erin te komen:
En daarna een grote. Met een klein verhaaltje van een paard met hoofdpijn (au! hoorn!), een nerveuze sprinkhaan en een verwarde muis/olifant.
Met een eenvoudig mechaniek eronder:
Ik was blij hoe het gelukt was met hele gewone materialen best een leuk ding te maken. Boetseren met duct-tape is echt satisfying (zo noemen mijn junioren dat). Wat minder goed werkte was het doosje van karton. Het beweegt, er is speling, het valt een beetje uit elkaar…
En dus vroeg ik mijn maakvrienden van Maakplaats021 om een paar mooie houten doosjes. En kijk! (Ze ruiken ook superlekker.) <3
En dit neem ik mee:
Laat de vakantie maar komen! Ik ga proberen te transformeren naar een oudere uitvinder-man die lid is van een speelgoed makers gilde. (U hoort nog van mij.)