Wij hebben een waterkoker. Van Philips. Speciaal ontworpen om veilig en handig te zijn. En wij vinden het een onding.

Je zet hem aan door het palletje onder het handvat naar beneden te klikken. Dan gaat er een blauwe led aan (hij doet het) en warmt ie op. Als het water kookt, klapt het palletje weer omhoog. Speciale feature is dat de koker niet aankan als ie nog warm is. Ook niet als je er koud water in doet. Dat is veilig. En extreem onhandig. Want wij willen altijd nog meer koffie of thee.

Dus we rommelen er mee.

We blijven erop drukken met onze vinger. Maar dat is saai als je eigenlijk zit te ontbijten. De portemonnee van de man doet het ook een beetje of de tandpasta tube. Maar meestal schieten die los voor het water kookt.

Maar vandaag vonden we de oplossing.

Deze losse vinger is een gum. Omdat ie op een vinger lijkt lag hij best voor de hand. Helaas is de vinger hol van binnen. Maar met een Labello erin werkt het echt perfect. Wij zijn heel tevreden.

‘Zo RolfHutten we ons er wel doorheen!’ riep de man uit. En die houden we erin. We RolfHutten ons er wel doorheen.