Ik schreef een boek, en om een (bizar lage, maar zo is die wereld nu eenmaal, daar kan niemand iets aan doen) factuur naar de uitgever te kunnen sturen, moest ik me inschrijven bij de Kamer van Koophandel.

En omdat ik houd van toeval en geen zin had in strategisch gelul over merken en positionering (post-its op muren! mensen die naar die post-its kijken!), liet ik mijn kinderen mijn bedrijfsnaam en logo in vijf minuten verzinnen.

En het was het waard!

Ik nam mijn kinderen mee. Leuk voor ze om te zien hoe dat gaat dacht ik. De KVK professional maakte me meteen een compliment: ‘Wat zijn ze goed gedresseerd!’ Ik had daar even geen antwoord op. Gelukkig praatte zij verder.

‘Onder welke naam mag ik de onderneming inschrijven?’

‘Jongens, zeg het maar.’

In koor: ’titvis!’

De KVK professional vertrok haar gezicht een beetje. ‘Met een hoofdletter?’

In koor: ‘Nee!’

‘U heeft zeker geen advies voor het bedrijfsplan nodig?’

En toen stonden we weer buiten. En besloot ik meteen van titvis (zonder hoofdletter) een enorm succes te maken. Met een geweldige naam, een bizar logo. Es kijken of dat lukt.

Bedrijfskleding heb ik in ieder geval al:

En wat ik dan doe? Mijn vrije werk valt onder Titvis. Crazy clever creative lijkt me dus wel wat. U hoort nog van ons.

Joe!