Mijn zoon en ik hebben een nieuw project: we willen bestuderen hoe de Middeleeuwers dieren tekenden. Door het zelf te doen! Want dat is (altijd) onze onderzoeksmethodiek. We hebben al eens tekenend naar het werk van Jeroen Bosch gekeken, mijn zoon maakte toen dit:

Dat smaakt naar meer. Want we merken steeds weer dat makend kijken voor ons echt fijn is. Dan zien we meer, dan leren we meer. En we zien ook andere dingen: mijn zoon vond de klauwen van de uil belangrijk, terwijl ik veel meer zijn gezicht tekende. Dat vinden we interessant: hoe we elkaar inspireren.

Tooling up

We lezen in de boeken die we al hebben: Jheronimus Bosch, visioenen van een genie en Tapisserie de bayeux van David Wilson. En bestelden nog een nieuw boek.

We verzamelden onze tekenspullen:

En we verzamelen online:

En beginnen meteen.

Wat uit-het-hoofd-oefeningen:

Wat pen-en-penseel-oefeningen:

Wat los-uit-de-hand oefeningen:

En hoe dat ging:

En vandaag keken we met 3 mensen naar hetzelfde en tekenden dat:

Het ging om het blikje. Tekenaar 1 deed dat, tekenaar 2 tekende alleen de balletjes (en toen andere dingen) en tekenaar 3 tekende wat er naast stond.

Dat verdient een tweede blik: want naast de balletjes ontstond spontaan een gedicht, en de limonade-kan tekening is eigenlijk ruimtelijk want uitgeknipt en op een ander vel gelegd (met ruimte ertussen).

Wat prachtig dat we allemaal met dezelfde ‘opdracht’ totaal iets anders zien en willen maken.

Vandaag kwam ons Bestiary boek. Dat inspireerde meteen. We besloten steeds te ruilen van tekening om te zien wat er dan zou gebeuren.

Zo ging het:

En zo werd het: