Ik ben een maker. Altijd al geweest ook. Iets maken is voor mij logischer dan -pak hem beet- met een glas in mijn hand netwerken op een borrel. Introvert zou je kunnen zeggen. Maar het is meer: iets doen of maken ervaar ik als helend. Als creatieve bron en als de manier om even stil te blijven staan. (Ik schreef daar al eens over.)
Ik leerde dat van mijn ouders. We praatten, tuurlijk. Maar niet zoveel. We deden vooral dingen. Grote mensen dingen als jam maken, solderen. En als je moet huilen kun je altijd een vuurtje maken.
En nu is mijn vader dood. Overleden in februari. Dat doet nog steeds pijn. En dus ging ik iets maken.
Radiosterrenwacht
Mijn vader en ik waren beide zeer groot fan van de Radiosterrenwacht in Dwingeloo. Hij werkte daar. De telescoop was zonder twijfel het mooiste gebouwtje dat ik ooit zag. Die magie voel ik tot op de dag van vandaag.
En dus zocht ik naar een rol als maker. Maker van een boekje over de telescoop! Want het is toch geweldig als iedereen die magie kan voelen én goed uitgelegd krijgt hoe het nou werkt, die radioastronomie.
Camras
De telescoop wordt nu bestuurd door Stichting Camras. Een groep fantastische vrijwilligers met een zeker nerd-gehalte die de telescoop regelmatig openstellen (Corona-tijd uitgezonderd uiteraard) en veel activiteiten organiseren. (Volg ze op Twitter!)
Ze legden me in een zeer intense online afspraak alles uit. Alles. Dat was geweldig en geweldig indrukwekkend.
En ik begon te schetsen. Hoe maak ik hier een verhaal van, wie draagt het? Hoe trek ik lezers in de taaie theorie en hoe geef ik mijn eigen herinneringen een plek?
Ik wilde dat de dromen die ik als kind had erin terug kwamen. En dus een telescoopje dat leeft! (Meteen even de beruchte flour sack oefening van Disney gedaan.)
En Jan Oort, professor en initiatiefnemer. Hij leeft helaas niet meer, maar we hadden hem wel nodig! Heel vreemd (en een beetje indiscreet) om iemand zo terug in leven te verzinnen. Ik hoop dat ik de goede toon heb getroffen. Hoe zat hij, hoe sprak hij? En hield hij van limonade?
Langzaam ontstond er een boekje.
Het is niet niks om lichtfrequenties en waterstof-golven begrijpelijk uit te leggen. En met onzichtbare dingen de verbeelding te prikkelen. Het is geweldig fijn samenwerken met (Tammo Jan van) Camras. Hij vertelde bijvoorbeeld dat Oort op bezoek ging bij de boswachter in Lhee (want Staatsbosbeheer was niet meteen voor) en dat Oort in de gemeenteraad van Dwingeloo de historische woorden sprak: ‘Uw dorp krijgt uitzicht op het heelal zoals geen andere plek op aarde die zal hebben.’ Zeg daar maar eens nee tegen.
Juliana opende de telescoop, daar is veel leuks over te vertellen.
En de ontdekkingen die de telescoop deed zijn te gek. En natuurlijk is er ook ruimte voor het onderzoek en de experimenten die er nu mee gedaan worden.
En we sluiten af met een mooi liefdesverhaal. Want zonder liefde is er niets.
Verdriet
De as van mijn vader is inmiddels uitgestrooid, het boekje is af. Dat voelt goed. Is mijn verdriet minder geworden? Nee, dat niet. Wel is het minder rauw en meer gevuld met herinneringen.
En weer weet ik het zeker: maken is troost.
De gratis download vind je hier en op de site van Stichting Camras.