Je hebt van die kinderen met strakgeknipt kort haar (met gel), gestreken t-shirts, smetteloze zomerbroeken en altijd leuke frisse sneakers. Die altijd op tijd op school zijn en hun gymtas op de goede dagen bij zich hebben.
Ik heb niet zulke kinderen. Mijn kinderen zijn soms wat vies en vergeten wel eens wat, meestal als we op punt staan naar school af te reizen. En dan is er gedoe. Niet zo’n leuk begin van de dag. Maatregelen dus!
Het AanDezeDingenGaIkZelfDenkenBordje
In goed overleg besloten we een AanDezeDingenGaIkZelfDenkenBordje bij de voordeur op te hangen. Zodat de kinderen zelf de laatste check kunnen doen en voortaan relaxed, schoon en goed bepakt ruim op tijd op school zijn.
Mijn voorstel
Omdat ik vaak teken, vond ik mezelf echt heel geschikt voor het ontwerp. Ik maakte een schets.
Mijn schets leidde tot afschuw. En weerzin. Ze vonden het stom en werden boos. ‘Mama, zo gaan we het echt niet beter doen!’ en ‘Wij doen het zelf wel.’ Ik was ontslagen. Of ik maar even niets wilde doen.
Het voorstel van mijn dochter
Mijn dochter begon. Ze koos een totaal andere aanpak. Ze tekende zichzelf hoe ze eruit wilde zien. En de reminders in de vorm van diamanten.
Daar werd ik stil van. Ik schaamde me ook. Want bij een groot meisje moet je niet aankomen met tekeningen van vieze monden. Dan moet het gaan over trots! Mijn beeld van hoe ik haar help is hopeloos achterhaald. Ze is allang verder. Stom, sorrie. (Echt stom)
Het voorstel van mijn zoon
Mijn zoon had ook wel een idee. Hij koos de meest tegengestelde aanpak.
Veel te zien. Natuurlijk de dingen: fietssleutel en tas.
Maar dan onderaan! Een gruwelijke tekening van de worst case: vieze neus, vieze tanden, vies gezicht, slordig haar en slordige nagels! Echt een smerige tekening.
En als bonus in het midden (speciaal voor mij): weinig kots, kots en veel kots.
Veel geleerd
Het gaat om een vrolijk begin van de dag. En een opvoederig bordje is dan stom. Maar sterk en positief worden herinnerd aan wie je wil zijn is geweldig! En keihard lachen om een vet-vieze tekening ook. Goed, jullie winnen. Tuurlijk.
Nu nog bedenken hoe ik weer aangenomen kan worden als familie-tekenaar.