Wij zaten bij de notaris. Met zijn vieren gingen we tekenen voor Stichting Lekkersamenklooien. En we doen grote beloftes:

• Lekkersamenklooien heeft tot doel mensen te inspireren tot, en ondersteunen bij creatief en technisch aanklooien (dingen maken zonder helder plan, doel en/of resultaat). Dit vanuit de overtuiging dat kunnen en willen klooien essentieel is voor een gevoel van autonomie en geluk. Kunnen klooien moet onderdeel zijn van de brede vorming van kinderen.
• Lekkersamenklooien is de uitgever van Klooikoffers, koffers met gereedschap en materiaal die kinderen gratis op bijvoorbeeld scholen en in bibliotheken kunnen lenen. Lekkersamenklooien wil zoveel mogelijk mensen in staat stellen klooiers te worden. De stichting kan zich dan ook voorstellen dat er andere initiatieven door haar worden ontwikkeld, met dezelfde doelstelling.
• Lekkersamenklooien handelt in de geest van de makermovement. Wat we leren, kunnen, maken en ons afvragen delen we belangenloos met zoveel mogelijk mensen.

We waren dan ook best nerveus. Maar misschien kun je gewoon niet relaxed zijn bij de notaris…. Het blijft toch een beetje onbegrijpelijke hocus pocus.

De mensen

Maar wie is dan dat bestuur? Net als de Adviesclub is ook ons bestuur een fantastische collectie mensen. Dit zijn ze, en zo tekenden ze. (En wat kijken we allemaal serieus!)

Roel Bolhuis, in zijn dagelijks leven operationeel manager KossmanDeJong (internationaal vermaard tentoonstellingsontwerpers, in Nederland o.a. bekend van van Micropia en het Militair Museum), thuisbrouwer.

Marjo Postma, in haar dagelijks leven kunstenaar (winnaar Prix de Rome) en geluidsvrouw (internationale documentaires voor IKON, Human, Zembla, en meer.)

Peet Sneekes, in zijn dagelijks leven creatief consultant Mirabeau, recalcitrant tv maker (de Wasstra.at), messenliefhebber en maker.

En tenslotte ik: creatief directeur kinder- en familieprojecten bij Fonk, schrijver/spreker (over kinderen en techniek, families, creativiteit en maken) en maker.

En nu

En nu? Nu gaan we gewoon door met waar we al mee bezig waren. Maar tegelijk voelen we ook dat het allemaal wel eens groot zou kunnen worden.

Alle kinderen klooiers. Dat zou toch heerlijk zijn.

(En de foto’s? Jawel, van Peet Sneekes natuurlijk.)