Phoe, wat is dat eigenlijk lekker: Gewoon op je krent in een gezellige omgeving en beginnen met klooien. Ik begon mijn eerste klooi-dag met een doosje met onafgemaakte projectjes.

Thuis heb ik alle spulletjes die ik nodig dacht te hebben in een doosje gedaan en er een leuke strik erom van ‘paracord’. Daar haal ik plezier uit: gebruiken wat je in huis hebt. Dat geeft elk projectje een beetje ‘sjeu’, iets unieks, in plaats van de vormen die we allemaal met elkaar hebben verzonnen. Ja, ik ben een dwars-achterwerk.

Het doosje is dus één waarin ik een huisje ontving en dat ‘paracord’ verwijst naar parachute-draad, maar het wordt ook veel gebruikt door mensen die altijd wel iets met elkaar te verbinden hebben. Met name mensen die graag voorbereid willen zijn. Ook dat is typisch Peet, altijd leuke spulletjes in zijn rugzak. Daar word ik blij van.

Het doel van de dag was voor mij: kan ik wat projectjes even afmaken (en natuurlijk enorm opscheppen over mijn vaardigheden)? Spoiler alert: ik ben één stap verder: het lijkt te werken!  Mijn projectjes zijn vaak gerelateerd aan Arduino’s die ik leuke sprongetjes wil laten maken. In dit geval: kijken of ik een RFiD pasje kan lezen en dan ‘iets’ aan kan zetten met een relais.

En dat is bijna gelukt. Ik had pasjes, RFiD lezers, Arduino’s (de Uno en de Yún) en kabeltjes bij me, dus succes gegarandeerd. Nou, bijna dus: de Yún was helaas nog in WiFi modus en dan is het debuggen iets anders dan bij de Uno, dus die borg ik snel op. Met de Uno ging alles prima. Eerst de losse projectjes (het relais laten klikken, dan de RFiD kaartjes lezen) en dan samenvoegen.

Helaas moet je om RFiD’s te lezen best wat lezen en daar stond mijn hoofd niet naar, dus dat doen we de volgende keer.

Ik heb er zin an!