Het is er het seizoen voor: naar Kröller Müller.
Wilde kunst
Bomen in alle kleuren, wilde beesten (die we eigenlijk nog nooit hebben gezien), maar vooral een heleboel kunst. Met name de beeldentuin is al lang ons favoriete kunstmuseum omdat de kunst er zo wild is. Het staat gewoon in het bos en je mag er echt aanzitten! En waar je ook loopt, er staat altijd ineens zomaar iets geks.
Een museum waarin ik sterk voel dat de kunst echt naar ons spreekt. Ons uitnodigt. Zoals deze kerk, of is het een mammoet? En als je er onder staat; is het dan een eng kasteel, of toch meer een vette boshut?
We weten het niet. En we weten ook niet wie het gemaakt heeft. Maar we vinden het echt heel mooi!
En natuurlijk de Jardin d’email van Dubuffet. Dat laat niemand onberoerd. Stoere volwassene die er koel en afstandelijk analytisch naar kan kijken. De meeste mensen springen van vlak naar vlak, lopen over de lijnen, gooien met eikels of wandelen verwonderd rond. En als je klein genoeg bent kun je erop hangen als een poema in een boom.
Binnen is altijd iets moeilijker, omdat het dan meer traditioneel kunst-kijken wordt. De collectie is heerlijk, maar de energie van buiten raken we binnen altijd wat kwijt.
Dobbelen
En toen was er het Museum Dobbelspel.
Een dobbelsteen en kleine uitleg, te gebruiken door families in Kröller Müller, maar het kan ook in andere kunstmusea. ‘Door samen met je familie te dobbelen, spannende vragen te beantwoorden en te fantaseren bij kunstwerken kijk je nooit meer hetzelfde naar kunst.’ En dat was echt waar! Met het dobbelspel leer je geen feitjes en hoef je geen jaartallen op te zoeken of van vastgesteld hoogtepunt naar vastgesteld hoogtepunt (zoals in veel andere musea, booeee) maar fantaseer je er samen op los.
De dobbelsteen bepaalt wat je vraag is, de uitleg geeft suggesties, het antwoord verzin je lekker zelf.
- Hoeveel oren vind je in deze ruimte? (In ons geval in een ruimte met alleen maar extreem abstracte kunst!)
- Welke kunstenaar heeft de meest ingewikkelde naam? En zijn zijn kunstwerken ook ingewikkeld?
- Sla deze ruimte over! (De van Goghs, hahaha)
- In welk kunstwerk zit een geheime boodschap?
En toen zagen we ineens dit gezicht!
Natuurlijk mochten we ook schilderijen uitbeelden, of er geluiden bij maken, of iets wat we zelf verzonnen.
Wij zijn de baas!
Omdat de opdrachten heel subjectief zijn en daardoor altijd persoonlijk voelden we ons echt eigen baas. Nog nooit zagen we zoveel, nog nooit was ons museumbezoek zo vrolijk en echt samen. Veel leuker dan de wat arrogante ‘zoek dat ene object met die specifieke eigenschap omdat ik als conservator dat voor jou het belangrijkste vindt’ aanpak.
Dikke vette complimenten aan de makers. Wat een visie, wat een lol. Het was met recht lekker samen klooien in een museum. Wat een feest.
En toen gingen we op een witte fiets op weg naar een appeltaart verkoper.
Naschrift: inmiddels staat we op de flyer die het familiedobbelspel uitlegt. En daar zijn we extreem trots op! (En had ik al verteld hoe leuk het familiedobbelspel is?)
